نامه ی «پیران ویسه» سردار تورانی در واقع یک نامه رسمی است که به گودرز سردار کیانی در عهد کیخسرو راهی کرده است. سردار تورانی از حدود بیست و پنج شهر و سرزمین زیر به عنوان شهرهای ایران یاد کرده و تعهد می کند که در بدل صلح با ایرانیان، این شهرها و نواحی را از سپاه تورانی تخلیه کند:
هــر آن شــهر کــز مــرز ایــران نــهى
بگــو تا کــنیــم آن ز تــرکــــان تــهى
و ز آبـاد و ویــران و هــر بــــوم و بــــر
که فـرمــود «کــی خــســرو» دادگــر
از ایــران بکــوه انــدر آیــد نــخــست
دَرِ «غــرچــگان» از بر بوم «بُــست»
دگر «طــالــقان» شهر تا «فــاریاب»
همــیدون دَرِ «بــلخ» تــا «انــدرآب»
دگــر «پنــجــهــیر» و درِ «بــامــیان»
ســر مــرز ایــــــران و جــاى کــیــان
دگر «گــوزگــانــان» فـرخــنده جــاى
نهادست نامش جــهان کــدخــداى
دگر «مولــیان» تا درِ «بدخــشــان»
همین است ازین پادشاهى نشان
فــروتر دگــر دشــت «آموى» و «زم»
کــه با شــهر «خــتــلان» براید بــرم
چه «شگنان» وز «ترمذ» ویسه گرد
«بخارا» و شهرى که هستش بگرد
همــیدون بــرو تا درِ «ســغــد» نــیز
نجــوید کــس آن پادشــاهى بــنیـز
و زان سو کــه شد رستم گُـردسوز
ســپــارم بــدو کــشور «نــیــمــروز»
ز کــوه و ز هــامــون بخوانم ســپاه
ســوى بــاخــتر بر گــشــایــیــم راه
بــپــردازم ایــن تــا در «هــنــــدوان»
نــداریــم تــاریــک از ایــن پــس روان
ز «کشمیر» وز «کابل» و «قنــدهار»
شما را بــود آن هــمه زیــن شــمار
وزان سو که لهراسب شد جنگجوى
«اَلا نان» و «غــر» در سپــارم بدوى
از ایــن مــرز پیــوسته تا کــوه قــاف
به خــسرو سپاریم بى جنگ و لاف